Samen(werken) loont!

In gesprek met Bas Veenstra van A Hotels

“Kan ik alvast iets te drinken inschenken?” Mijn ontvangst voelt direct warm. Terwijl ik plaatsneem zie ik mijn gesprekspartner van vandaag buiten nog een telefoontje afronden. Even later komt hij tegenover mij zitten, netjes op 1,5 meter afstand, en stellen we onszelf aan elkaar voor. Ik spreek vandaag met Bas Veenstra, eigenaar van A Hotels dat in oktober 2019 haar deuren opende in het centrum van Oosterhout. We beginnen het gesprek over de invloed die de Corona- crisis heeft gehad op zijn hotel. Na een goede start mei 2019 zorgde de Corona- maatregelen in maart dit jaar voor een stortvloed aan annuleringen. De zomer heeft de schade gelukkig wat beperkt doordat veel Nederlanders kozen voor een vakantie in eigen land. Geen makkelijke start voor een ambitieuze ondernemer die na jaren als hotelmanager een sprong in het diepe waagt en een eerste hotel op zijn naam zet.

Over tot de orde van de dag. We zitten vandaag samen om te praten over zijn visie op sociaal werkgeverschap. Hij nam via Lucienda Dap van het Activeringshuis een kandidaat uit de bijstand in dienst en ik ben ontzettend benieuwd naar zijn ervaring.

Ongeveer een jaar geleden was Bas op zoek naar housekeeping- personeel. Hij merkte al snel dat er op deze functie veel gereageerd werd door mensen met een sollicitatieplicht. De interne motivatie ontbrak vaak en Bas besloot dat het anders moest. Hoe hij dan bij het Activeringshuis terecht kwam? “Hier werkt al een technische dienstmedewerker die door de vorige eigenaar via het Activeringshuis is aangenomen. Ik kreeg het advies om mijn vraag eens bij Lucienda weg te leggen.”

“Binnen de kortste keren had ik er een loyale kracht bij.”

De medewerker in kwestie had al 30 jaar niet gewerkt, maar daar liet Bas zich niet door afschrikken. “Mijn ervaring is dat mensen uit de bijstand nóg gemotiveerder zijn. Zeker mensen die lang niet gewerkt hebben willen echt graag weer aan de slag. Waar ze naar op zoek zijn is een werkgever die hen de kans wil geven om in de praktijk te leren. Daarvan groeit het zelfvertrouwen. Of het ook wel eens een uitdaging is? Zeker, maar ik heb geleerd te relativeren en probeer de taal van mijn medewerker te spreken. Af en toe een geintje kan veel goed doen. En waar nodig zette Lucienda zich voor mij en mijn medewerker in. Zeker in het contact met de gemeente en de bijkomende administratieve afhandeling van haar indiensttreding.”

Ik vroeg hem waarom juist híj ervoor kiest om die werkgever te zijn. “Ik denk dat dat terug gaat naar de tijd dat ik als cipier in de gevangenis werkte. Ik heb dat 6 jaar lang gedaan en leerde om te gaan met allerlei soorten mensen. Óók die met een rugzakje.”

Duurzame inzetbaarheid

De medewerker werkt nog steeds voor A Hotels en heeft het enorm naar haar zin. “ Ik merk dat ze gretig is, als ik morgen iemand nodig heb en ik bel haar op, staat ze direct voor me klaar. Die loyaliteit kan ik in haar ontzettend waarderen. Als je met het Activeringshuis in zee gaat weet je zeker dat medewerkers 100% gemotiveerd zijn en niet solliciteren om aan een sollicitatieplicht van de gemeente te voldoen. Deze mensen willen écht.” Ik wil weten wat hij andere werkgevers zou willen meegeven als ze twijfelen iemand uit de bijstand aan te nemen.

“Staar niet blind op iemands papieren of ervaring. Het allerbelangrijkste is uiteindelijk dat je een klik voelt en iemand gemotiveerd is.”

We maken een foto voor zijn hotel en nemen afscheid. Met een lach op mijn gezicht droom ik in de auto nog wat na. Het doet me goed te zien dat er werkgevers zijn die iedereen een kans gunnen. Met of zonder rugzakje, iedereen verdient een baan.